Met 20 jaar ervaring, waarvan ik een groot deel als sportfotograaf heb gedocumenteerd, begon ik na te denken over een carrièrepad. Ik heb tenslotte grote sportevenementen gefotografeerd voor tijdschriften en duizenden foto's gemaakt. Maar in tegenstelling tot de advertenties die ik met klanten heb gemaakt, merkte ik dat ik mijn werk niet kon vertalen naar een "echte" advertentie. Iets voelde niet goed.
Als kind al wist ik dat ik mensengebeurtenissen wilde fotograferen. Ik wilde mijn onderwerpen niet uit één richting halen om ze vervolgens naar een andere richting te laten verhuizen. Zelfs toen ik stop motion fotografeerde, was ik nog steeds niet tevreden met de resultaten. Ik was altijd op zoek naar dat moment waarop de foto's die ik nam de onderwerpen in één frame samenvoegden, tot leven kwamen, en ze er echt uit lieten zien.
Er komt veel meer bij kijken dan dat. Ik vertel u over een lang geleden opgedane passie voor pleister plakken en over de reis naar Puerto Rico, waar ik vele orkanen heb meegemaakt.
Het antwoord als je me om advies vraagt is altijd hetzelfde, bijna altijd zonder ook maar een sourcing van wat ik specifiek heb gedaan. Met het voordeel van 10 jaar terugblik, kan ik je zeggen dat dat helemaal niet het geval is. Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat het niet is hoe je geboren wordt, het is hoe je leert. Leren om sportfotograaf te worden is precies dat. Je moet een liefde voor fotografie hebben, voor sport en vooral sport die je vaak in de knoop heeft. Het is dat verlangen naar een hobby of tijdverdrijf dat zich in je ziel heeft genesteld en het bijna tot een tweede natuur voor je maakt, waardoor je op een unieke manier bekwaam bent in wat je doet.
Dit wil niet zeggen dat je meteen doorhebt hoe je een sportfotograaf moet zijn. Je wordt opgewonden van het idee dat je FedEx Manutrition of Teams Eyefillment ziet in de FedEx Man Utd dagen. Of de reclame die je als kind ertoe aanzette je camera te pakken en te gaan sporten. Dit is de opwinding van het ontdekken, nietwaar? Als je bereid bent je ervoor open te stellen, weet je nooit wat je zult vinden. En aan zo'n bestemming gebonden zijn, is sensationeel.
Ooit had ik het gevoel dat ik fotograaf wilde worden omdat ik mijn oom zag rondrijden met een grote zware camera. Hij zou het moment vastleggen. Ik herinner me de dag dat hij met zijn camera die lange bochtige weg afreed om iets aan de kant van de weg vast te leggen. Ik had de dag doorgebracht met spelen in de velden met mijn oom. We hadden zomervakantie en hij nam de meeste foto's. Ik herinner me dat de eerste foto die ik zag van een man was die over een pad liep bij een enorme zware vrachtwagen. Hij droeg al het zware materiaal dat hij over de weg had gesleept. … "GASOLINE!!! Hij zei die zin in auss per tro SDK." Dat klopt, hij zei die woorden terwijl hij foto's nam van de zware vrachtwagen die over de weg rolde. Dang, die kerel moet luider zijn dan geadverteerd. voordelig!
Toen ik opgroeide, identificeerde ik mezelf als fotojournalist. Dat was mijn niche, ik hield ervan. Het is grappig, maar nu vind ik mezelf meer gepassioneerd over schrijven. De combinatie van mijn liefde voor schrijven en het doen van interviews heeft me werk opgeleverd als schrijver voor 's werelds meest prestigieuze tijdschriften. De bekendheid die het schrijven met zich meebrengt, heeft me meer beïnvloed dan de meeste andere carrières die ik heb gehad.
Spreekwoordelijk kwam het meer dan eens uit mijn mond. Beschouw ik mezelf als creatief? Ik begon als kind scènes in mijn hoofd te creëren voor dingen die ik wilde doen. Er is een scène waarin ik een grap uithaal over een van mijn vormende momenten. De woorden komen uit mijn mond en ontketenen een moment van interne strijd, die me scheidt van mijn veerkrachtige kern. Dat moment is representatief voor een tijd in mijn leven waarin ik zowel figuurlijk als letterlijk "bezig was het te maken" als schrijver.
Soms moeten we onszelf eraan herinneren dat het leven – de zakenwereld – niet meer is dan een verzameling op maat gemaakte onderdelen. Erken dat de zakenwereld een noodzakelijk kwaad is. Het is een kans voor persoonlijke groei en om vaardigheden te ontwikkelen. Het is noodzakelijk om uitgedaagd te worden en door te gaan wanneer niets anders zo gemakkelijk haalbaar is. De kernuitdaging van de hedendaagse ondernemer is te blijven groeien, te leren, te experimenteren en uit te breiden – in het buitenland, in het bedrijfsleven en daarbuiten. Buiten relatief gesproken. Je leven is een aaneenschakeling van belangrijke zinnen en uitdagingen die overwonnen moeten worden om je dromen tot bloei te kunnen brengen.
Hier in de commentaar sectie.